Παρασκευή 27 Μαρτίου 2015

Ακάθιστος Ύμνος: Έλληνες θαρσείτε



ΑΠΟΨΕ, γαπητοί μου, σ λες τς κκλησίες τς πατρίδος μας, π τν Κέρκυρα μέχρι τν Κρήτη κα τν Κύπρο, λλ κα παντο που πάλλει ρθόδοξος καρδία (Βελιγράδι, Σόφια, Βουκουρέστι, Μόσχα κ.λπ.), πόψε λοι ο ρθόδοξοι νωμένοι ψάλλουν χαρμοσύνως τν κάθιστο μνο.
Τ ποιητικ ατ ριστούργημα μ φθαστο λυρισμ κα πλθος εκόνες περιγράφει κα ξυμνε τ μεγαλεο τς περαγίας Θεοτόκου, τς Μητέρας το Θεο. Ενε κα τ ποίημα ατ μία πόδειξις, τι θρησκεία μας ενε π τ Θεό, ενε ληθινή. Σήμερα, χίλιοι ποιηταί, χίλιοι θεολόγοι, χίλιοι πίσκοποι ν μαζευτομε, δ μπορομε ν φτειάξουμε οτε μία π τς πέροχες στροφές του.
κάθιστος μνος χει χαρακτρα κα θνικ κα θρησκευτικό.
Θρησκευτικὸ μέν, διότι μς πενθυμίζει τ πρτο κενο «χαρε» (Λουκ. 11,28) πο κούστηκε πρς τν περαγία Θεοτόκο ταν «γγελος πρωτοστάτης ορανόθεν πέμφθη» στ Ναζαρέτ. Τ γγελικ κενο «χαρε» μες ο θνητο τ παναλαμβάνουμε στν κάθιστο μνο 144 φορές.
λλ χει, επαμε, μνος ατς κα ἐθνικὸ χαρακτρα. Διότι μς πενθυμίζει μία π τς πι νδοξες σελίδες το μαρτυρικο μας θνους. Γι ν ψαλ, εχε μία φορμ καθαρς θνική. Ποιά φορμή; λτε ν ταξιδέψουμε μ τ φαντασία. γκαταλείπουμε τ παρν κα διασχίζουμε τος αἰῶνας…
* * *
Κα νά φθάσαμε. Βρισκόμαστε στ Βυζάντιο, στν βασιλίδα τν

Διαπιστώνουν ότι η αίρεση «αἰχμαλωτίζει συνειδήσεις», αλλά κοινωνούν μετά των αιχμαλωτιζόντων!



ΜΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗ
ΤΟΥ ΒΑΠΤΙΣΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
ΚΑΤΑ ΤΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΠΕΡΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ

Τοῦ πρωτοπρ. π. Γεωργίου Δ. Μεταλληνοῦ,
Ὁμοτ. Καθηγητοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν

ΚΡΙΤΙΚΗ  ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ
Θεωρῶ ἰδιαίτερα τιμητικὴ τὴν πρόταση τοῦ ἀγαπητοῦ ἐν Χριστῷ Συναδέλφου, αἰδεσιμολογιωτάτου Πρωτοπρ. π. Πέτρου Χίρς, νὰ προλογίσω τὴν Διδακτορικὴ Διατριβή του. Ἡ καταφατικὴ ἀπάντησή μου δὲν ὀφείλεται τόσο στὴν προσωπική μας γνωριμία, ὅσο στὴν διαπίστωση τῆς σπουδαιότητας τῆς ἐργασίας του καὶ τῆς συμβολῆς της στὸν σημερινὸ Διαχριστιανικὸ Διάλογο.
Οἰκουμενισμός, πολιτικὸς καὶ θρησκευτικός, εἶναι τὸ κύριο πρόβλημα τῆς ἐποχῆς μας, ποὺ εὔστοχα ἔχει χαρακτηρισθεῖ ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ (NEW AGE), διότι συνδέεται μὲ τὴν δομικὴ ἀλλαγὴ τοῦ Κόσμου καὶ τὴν κίνηση τῆς Παγκοσμιοποιήσεως, οὐσιαστικὴ διάσταση τῆς ὁποίας εἶναι ἡ Πανθρησκεία. Ἔχει δὲ καταστεῖ σαφές, ὅτι καὶ ὁ Θρησκευτικὸς Διάλογος, διαθρησκειακὸς καὶ διαχριστιανικός, στὴν ἴδια κατεύθυνση κινεῖται, ἐξυπηρετώντας τοὺς παγκόσμιους πολιτικοὺς στόχους. Γι’ αὐτὸ ὁ Οἰκουμενισμός, σὲ ὅλη τὴν δικτύωσή του, συνιστᾶ τὴν μεγαλύτερη πρόκληση πειρασμὸ τῆς Ὀρθοδοξίας, διότι ἐπὶ δεκαετίες τώρα αἰχμαλωτίζει συνειδήσεις, παρασύρει σὲ σοβαρὰ ἀτοπήματα ἐναντίον τῆς ἀμωμήτου Πίστεώς μας, ὁδηγώντας σὲ πτώσεις ἑωσφορικὲς πολλοὺς «τῶν ἐκλεκτῶν» (πρβλ. Ματθ. 24,24).
Τὸ Μυστήριο τοῦ Βαπτίσματος βρίσκεται σήμερα στὸ ἐπίκεντρο τῆς θεολογικῆς σκέψης, διότι συνιστᾶ τὸ θεμέλιο τῆς ἑνότητας τῆς Ἐκκλησίας, στὴν τοπικὴ καὶ οἰκουμενικὴ διάστασή της. Ὡς βασικὸ λοιπὸν στοιχεῖο τῆς ἐκκλησιαστικότητας καὶ ἐκκλησιαστικῆς ταυτότητας ἦταν ἑπόμενο νὰ

OYΔΕΙΣ ΓΝΩΡΙΖΩΝ ...ΕΙΝΑΙ ΑΘΩΟΣ ΤΟΥ ΑΙΜΑΤΟΣ, Λαυρέντιου Ντετζιόρτζιο



 Ὁ Κύριός μας, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, μᾶς θέλει θερμοὺς ὁμολογητὲς τῆς πρὸς Αὐτὸν Ὀρθοδόξου Πίστεώς μας καὶ ὄχι χλιαροὺς θιασῶτες καὶ θεατὲς τοῦ μυστηρίου τῆς σωτηρίας μας· ἐπίσης ἀπαιτεῖ ἀπὸ ἐμᾶς τὸ ναί μας νὰ εἶναι «ναί!» καὶ τὸ ὄχι μας νὰ εἶναι «ὄχι!» ἀποκλείοντας τὶς διχοστασίες μας καὶ τοὺς ἐπαμφοτερισμούς μας. Ὁ  Κύριος, περισσότερο ἀπὸ δούλους καὶ μισθωτοὺς μᾶς θέλει υἱοὺς καὶ θυγατέρες Του!...
     Ἡ ἁγιοΓραφικὴ καὶ ἁγιοΠατερικὴ καὶ ἱεροΚανονικὴ ἐπιχειρηματολογία περὶ τὴν δέουσα ὀρθὴ στάση μας καὶ τὴν ἐπιβαλλομένη ὀρθὴ πράξη μας, ὡς Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν ἐν καιρῷ αἱρέσεως